Van Port Hardy naar Ucluelet

Woensdagmorgen waren we alweer vroeg wakker. Het hotel Kwa’lilas bleek een hotel die veel werd gebruikt door mensen die net als wij de Inside Passage willen doen met de ferry. Deze komt ‘s avonds om 23.30 uur aan in Port Hardy en vertrekt de volgende ochtend om 07.30 uur weer naar Prince Rupert, met als gevolg dat er een hele kudde olifanten boven ons vertrok ergens tussen 05.00 en 06.00 uur, daar hadden we niet bij stil gestaan. Maar goed we moesten deze dag ook nog zo’n kilometertje of 480 rijden en ook nu wilden we weer verschillende stops doen.

Om 09.30 uur gingen we op weg. De eerste stop was Telegraph Cove, een schilderachtig plaatsje met bontgekleurde huizen, winkeltjes, cafés en eethuisjes. De meeste gebouwen zijn op palen gezet en met houten vlonders met elkaar verbonden. In de zomer vertrekken hier vaartochten om orka’s te spotten. Wij gingen het plaatsje verkennen en we zouden kijken of we hier zo’n vaartocht konden boeken. Nadat we bij het bureau informeerden, bleek er nog 1 plaats vrij, tja dan moet er een op de wal blijven :( ook geen optie. Daarom maar door naar de volgende stop, t.w. Campbell River. Van Daan, de broer van Martje hadden we begrepen dat we daar het beste walvissen zouden kunnen spotten. Een plaats die bepaald wordt door de visserij. Bij het visitors centrum maar eens geïnformeerd naar de mogelijkheden en hier de nodige folders meegenomen. Het werd wel duidelijk dat een boottocht er vandaag niet in zou gaan zitten.

Daarom vervolgden we snel onze weg richting Ucluelet. Volgens ons boek waren er niet echt meer interessante stops en moesten we vooral genieten van de route naar Ucluelet. Dat hebben we dan ook gedaan. Het was weer een prachtige route. Rond 18.30 uur waren we in ons hotel Black Rock Ocean front. Het hotel ligt aan de Pacific Ocean en wij hadden een kamer geboekt met Ocean view. Na het inchecken, door een niet zo vriendelijk receptionist naar onze kamer, die was verrassend groot met een balkon, en ja hoor met een schuin oog zagen we de Pacific Ocean liggen. ‘S avonds gegeten in de lounge met een heerlijk wijntje.

De volgende dag hebben we het wat rustig aan gedaan en op ons gemak ontbeten. Terug op onze hotelkamer gekeken welke walvis tocht we zouden boeken en toen we het eens waren deze voor vrijdag geboekt in Campbell River. Hiervoor moesten we dan wel in totaal twee uur omrijden, maar leek toch de beste optie.

Daarna op weg naar het Pacific Rim National Park. Dit is de hoofdattractie van de westkust van Vancouver Island. Hier hebben we de twee Rain Forest Trails gelopen. In dit voorwereldlijke regenwoud groeien machtige, acht eeuwen oude rode cedars en dennenbomen. Op de takken zagen we allerlei soorten varens en mossen groeien. Samen met azalea’s, planten met frambozen en bosbessen leken ze wel een dik tapijt te vormen die de bodem bedekt. De smalle trail over houten planken (heel apart) kronkelt en leidt langs gigantische boomstronken met breed uitwaaierende wortelstelsel en half verrotte reuzen levensbomen waaraan weer nieuwe bomen zijn ontsproten. Heel apart om te zien. Er werd op borden veel uitleg gegeven over het ontstaan van dit regenwoud. Ook stond er op een gegeven moment een mooie spreuk die we echt mee willen geven aan iedereen: “ we don’ t inherit the earth from our grandparents, we borrow it from our children ( we erven de aarde niet van onze grootouders, maar lenen het van onze kinderen).

Daarna doorgereden naar Tofino, een echt yuppen plaats, vooral omdat surfen hier heel populair is. Wij vonden het te toeristisch en na een korte wandeling door het plaatsje, hebben we een  lekkere verse salade samengesteld in een supermarkt met de bedoeling te gaan lunchen bij longbeach. Een populair strand voor surfers. Het was heerlijk weer, dus na de auto geparkeerd te hebben zijn we het strand op gegaan om daar te genieten van onze lunch. Wat een luxe en hoe bijzonder, lunchen en uitkijken op de Pacific Ocean. Hierna zijn we doorgereden om de South Beach Trail te lopen. Een wandelroute die langs de oceaan loopt. Ook deze was weer prachtig, Jan vond er poep van een beer (jaha want er zaten rode besjes in de poep), daarna zag onze inspecteur ook nog afdrukken van berenpoten, spannend hoor, maar geen beer gezien. Het was inmiddels vijf uur en de hoogste tijd voor een biertje vond Jan. En dat trof, want terug in het hotel was het net happy hour. We zijn ook maar gelijk gaan eten, net zo makkelijk. Ook deze dag zat er alweer op. Times flies when you having fun.